جایگاه نهج البلاغه
نهج البلاغه بی تردید پس از قرآن کریم گرانقدرترین و ارزشمندترین میراث فرهنگی اسلام است . نهج البلاغه شفای دردهای روحی بشر و راز هدایت اجتماعی و سیاسی است .این کتاب ، منشور انسان سازی ودریچه ای به نور و راهی از ملک تا ملکوت است .
نهج البلاغه مکتوب مبارزه با بیدادگری و زراندوزی و بت پروری است ؛ و راه برپایی حدود الهی و افق ارزشهای آرمانی است .
نهج البلاغه صحیفه ی ساحتن فرد و جامعه و آموزگار کفرستیزی و فقرستیزی است ؛و نه تنها راه روشن بلاغت (نهج البلاغه) که راه روشن هدایت است .
نهج البلاغه پرکننده ی خلأهای عمیق فکری ، اجتماعی و سیاسی ، و پاسخگوی مسائل و مشکلات گوناگون مسلمانان و جوامع بشری در همه ی زمان ها و در تمام مکان هاست .
نهج البلاغه دریای معرفت بی انتها و نور هدایت بدون خاموشی است ؛ و دستورالعملی برای سیادت این جهانی و سعادت ان جهانی است . امام خمینی در توصیف جایگاه این کتاب شریف فرموده است :
« کتاب نهج البلاغه که نازله ی روح امیرمومنان علی(علیه السلام) است ، برای تعلیم و تربیت ما خفتگان در بستر منیت ودر حجاب خود و خودخواهی ، خود معجونی است برای شفا و مرهمی است برای دردهای فردی و اجتماعی و مجموعه ای است دارای ابعادی به اندازه ی ابعاد بک انسان و یک جامعه ی انسانی از زمان صدور ان تا هرچه تاریخ به پیش رود و هرچه جامعه ها به وجود آید و ملت ها متحقق شوند و هرقدر متفکران و فیلسوفان و محققان بیایند و در آن غور کنند و غرق شوند . »
نهج البلاغه که نمایانگر گوشه ای از اندیشه ی بلند و آسمانی حضرت علی(علیه السلام) است ، از یکهزار سال پیش ، به صورت کتابی جاودانه ، دنیا را با تحسین و حیرت روبرو کرده است .
نهج البلاغه مجموعه ای از گفتارها ، پند و اندرزها ، نامه ها و نوشته ها و سخنان کوتاه و پرمغز آن حضرت است که توسط دانشمند برجسته ی اسلامی ، « سیدرضی » و در پایان قرن چهارم و آغاز قرن پنجم هجری، گردآوری شده است .
